“Ansızın hatırlayacağım, son sözlerini tekrarlayacağım. Unutulmasın diye, son sesleri…
Çok ölüm gördüm. Uzun bir ömrüm oldu takatim kalmadı. Yüreğim fazla dayanmaz, biliyorum. İçime atsam, olmuyor. Dilime vuruyor. Anadilimde anlatmak istiyorum, unutmayı ve unutulmayı…”
– Tevfik Esenç 1904 – 7 Ekim 1992-
