YAKARI
Önemse beni Karadeniz,
Karadeniz beni dinle
Taşla fasulye falıma baksan
Minnet duyarım sana. Yalvarırım:
Ben de yabancı değilim sana.
Doğurduğun toprağın çocuğuyum senin.
Ya kötü haber çıkarsa mı fasulye falımdan
Yok, hayır... Yermem seni yinede korkma.
Ama mutlu haberse çıkan fasulyeden,
Geri dönecek demektir Adıge’m benim yabandan
İşte o zaman başlatırız düğünü Anapa’dan
Ve ilk oyunumuzu sana sunarız.
Karadeniz geçen yüzyılda
Sen gördün ya Adıge’mi...
İşte o olup biten benim canımı kurutan
Yitip tükenen insanların yüzünden ben
İhtiyarladım vakit gelmeden.
Henüz bıyıklarım terlemeden,
Baksana nasıl kırlaşmış saçlarım
Dökülen yeniden dolmaz kaba bilirim.
Doğrudur ama ne de acı değil mi...
Ama yine de bekliyorum ben dönecekleri...
Karadeniz, ne olur, sen yine bak fasulye falına
Çerkesk, 1981, Dığuj Khurmen
+''+nan+''+Dığuj Khurmen
