Yerke Sedat Türkan
Herkes Kafkasya’yı görme hayaliyle gidiyordu, akrabaları ile görüşme hayaliyle… Ama bizim hayalimiz bambaşkaydı. Çünkü o gidenlerin büyük bir kısmının akrabalarıyla bağlantısı vardı, oysa benim de eşimin de ne tanıdığı vardı ne bağlantısı.
Otele yerleştikten sonra tam bir hafta boyunca akrabalarımızı aradık, ama ne arayış… Nalçik’te, kendi akrabalarını almak için otele gelen herkese sülalemizin adını söyledik, bindiğimiz tüm taksilerde şoföre sülalemizi aradığımızdan bahsettik, tanıyan, bilen, gören var mı diye. Neredeyse sokak sokak, cadde cadde kimi gördükse sorduk. Bir hafta süren arayışın sonunda tüm umutlarımızı yitirmiştik, onları ne tanıyan ne bilen kimse yoktu. Köklerimizi arıyorduk, bağlarımızı arıyorduk, sürgünden sonra ilk köprüyü biz kurmak istiyorduk. Türkiye’ye bizim sülaleden çok az insan gelmişti, üstelik damgamız bile kayıptı. Tüm çabalarımıza rağmen damgamızı da bulamamıştık.
Son hafta, döneceğimiz günün sabahı gezi programımızı iptal edip tek başımıza tekrar aramaya karar verdik. O gece otelin lobisinde oturan bir ablamız, yan masada oturanların Yerkelerden bahsettiğini duymuş, gelip bize haber vermişti. Büyük bir heyecanla hazırlanıp aşağı indik. Yerke sülalesinin damadı olduğunu söyleyen Yasin kardeşimizle tanıştık. Evet, nihayet kendi sülalemizden bir ipucu yakalamıştık. Sülalemizin bir kısmının Germencik tarafında yaşadığını öğrendik. Sabah ilk iş, bir taksi tutup Germencik bölgesine gittik. Yasin kardeşimiz vesilesiyle Germencik’e geldiğimizi haber verdik. Geldiğimizin haberini alan akrabalarımız, amcalarımız bulunduğumuz noktaya gelip bizi aldılar. Tarifi imkânsız bir duyguydu. Sonunda kendi soyumuzdan, kendi kanımızdan olan insanlarla buluşmuştuk. Sürgün bizleri ayırmıştı, ayrı coğrafyalarda yaşamıştık ancak kalplerimizi ayıramamışlardı. Sanki yıllarca bu an için yaşamıştık, doyasıya sohbet ettik, bizi çok ama çok güzel ağırladılar. Ortak dedelerimizi bulduk, damgamızı bulduk. Aidiyet duygusunu iliklerimize kadar hissettik. Zaman durmuştu.
Soydaşlarımızı bulma amacıyla çıktığımız bu yolculukta çok güzel insanlar tanıdık, asaletin, estetiğin, sanatın, nezaketin gerçek anlamda yer aldığı bu coğrafyada her dakikası birbirinden özel, muhteşem günler geçirdik. Bizimle yola çıkan tüm yol arkadaşlarıma, orada bizi kalpten karşılayan soydaşlarımıza yürekten teşekkür ederim. Ben de kendilerini Ankara’ya beklerim.
En kısa sürede tekrar görüşebilmek ümidiyle.
