Bir çok genç gibi bizim de hayalimizde vardı anavatana gitme arzusu. Arkadaşlarımız arasında “Bir gün gideceğiz, bir gün gideriz, mutlaka gitmeliyiz” diye hep konuşuyorduk ama şimdiye kadar maalesef sadece laftan ibaret kalmıştı.
O bir gün diye bahsettiğimiz gün 22 Ağustos 2019 Perşembe Günü Kafkas Dernekleri Federasyonu (KAFFED) aracılığıyla gerçekleşti. Hayalimizi gerçekleştirdik. İlk vatan topraklarına indiğimiz andaki heyecan Adıgey’in girişindeki ADIGEY yazısını görmek bizi çok etkiledi. Her yerde kril alfabesini görmek okumaya çalışmak…
Hep duyduğumuz dinlediğimiz mitolojik efsaneleri bizzat yerlerinde dinlemek, o anları gözümüzde canlandırmak paha biçilemezdi. Araçla ilerlerken rehberimiz “Burada önceden Abzehler yaşardı” dediği zaman hemen gözünüzün önüne Abzehler canlanıyor, onları hemen dağlara yerleştiriyorsunuz. Evlerini, atlarını, yaşam tarzlarını, savaşları…
Maykop şehir merkezinde, geçmişte yaşananları bizzat tarihi delilleri ile bilimsel olarak görmemiz ve dinlememiz bazı duyguları daha derinden hissetmemizi sağladı. Şehir merkezinde binalarda dalgalanan Adıge Bayrağını gördüğünüz zaman kendimizi çok rahat ve huzurlu hissediyorduk. Hiçbir şekilde yabancılık çekmiyorduk. Adıgece bilmiyorduk, bu bizi üzüyordu. Ama etraftakiler Adıgece konuştuğu zaman mutlu oluyorduk.
Oradaki insanlara diasporadan geldik dediğimiz zaman bizi kucaklayışları, bize geçen duyguları, konuşmaları cidden bizi yıllarca bekliyorlarmış hissi uyandırdı. İnsanlarımız hiçbir zaman samimiyetsiz değillerdi. Köylerdeki insanların bizi misafir etmesi, bize karşı olan söylemleri hep sıcak ve samimiydi.
Anavatana gezmek için gittik evet, ama bir çok konuda fikrimiz ve algımız değişti. Ön yargılarımızı kırdık. “Nasıl dil öğreneceğiz?” Sorusunun cevaplarını bulduk. Araçla havaalanına giderken her anlamda arkamızda birşeyler bırakıyorduk, uzaklaştıkça değeri büyüyordu.
En başta bahsettiğim “bir gün” kelimesini artık başka bir cümlede kullanıyoruz:
“Bir gün dönüş; neden olmasın?”
Çehar Şamil HAMTOH
nan
Çehar Şamil Hamtoh
